ارتباط بین خودپنداره بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی های ادراکی حرکتی در دانش‌آموزان دختر و پسر 11ساله

مقدمه و هدف: این مطالعه به­منظور بررسی ارتباط بین خودپنداره بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی­های ادراکی حرکتی در دانش­آموزان دختر و پسر 11ساله انجام شده است. روش­ شناسی: در این مطالعه مقطعی 300 نفر از دانش­آموزان 11 ساله (144 دختر، 156 پسر) با میانگین سن 75/10 سال و انحراف استاندارد 58/0 شهر نهاوند از طریق نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. قد و وزن دانش­آموزان اندازه­گیری شد و شاخص توده بدن محاسبه گردید. برای ارزیابی خودپنداره بدنی، پرسشنامه خودپنداره بدنی (PQS) به­کار برده شد. این پرسشنامه خرده­مقیاس­های صلاحیت، جذابیت بدنی، قدرت و اعتماد به نفس را می­سنجد. توانایی­های ادراکی حرکتی از طریق آزمون توانایی حرکتی برونینکز- اوزرتسکی بررسی شدند. این آزمون شامل 8 خرده­مقیاس چابکی و سرعت دویدن، تعادل، هماهنگی دوسویه، قدرت، سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی، هماهنگی اندام فوقانی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی است. یافته­ ها: داده­ها نشان داد جذابیت بدنی و قدرت به شکل مثبت و شاخص توده بدنی به شکل منفی با توانایی­های ادراکی حرکتی همبستگی دارد. جذابیت بدنی و شاخص توده بدنی به­طور معنادار مجموعأ 9 درصد واریانس توانایی­های ادراکی حرکتی را پیش­بینی کرد. پسران نسبت به دختران به طور معناداری نمرات بالاتری در قدرت ( 000/0p=) و اعتماد به نفس (008/0p=) داشتند. درمقابل اختلاف معناداری بین گروه­ها در صلاحیت، جذابیت بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی ادراکی حرکتی دیده نشد.                                                                                  بحث و نتیجه­ گیری: بر­اساس مطالعه ما، تفاوت متغیرهای موجود بین دختران و پسران در سن 11 سالگی لزوم توجه به این تفاوت­ها را برای برنامه­ریزان بهداشتی و تربیت بدنی دوچندان می­کند. از سوی دیگر نتایج این مطالعه ارتباط تنگاتنگ و تاثیر متقابل توانایی­های ادراکی حرکتی، شاخص توده بدنی و خودپنداره بدنی در سن 11 سالگی را نشان می­دهد و براین اساس باید بر لزوم و اهمیت ارتقاء تمامی جنبه­های رشدی کودکان تأکید شود.